BLOG: Een stukje van mij is meegegaan….

#WERELDLICHTJESDAG 2018

Zes jaar zou je zijn geworden, Jayson, en al twee jaar geleden dat mijn blog geplaatst is (lees ook: “Voor altijd onze trots!”). De afgelopen zes jaar is veel gebeurd, we hebben veel gehuild en gelukkig hebben we ook veel kunnen lachen.

geschreven door Daantje, mama van Jayson en Dewi

Ongeveer een jaar na het overlijden van Jayson ben ik bevallen van zijn zusje Dewi. Ook Dewi kwam te vroeg en te klein, met een Omphalocèle. Ik lag met Dewi net zoals het jaar daarvoor op dezelfde afdeling. We hadden dezelfde artsen en wat een rollercoaster weer…. Maar deze keer was ik natuurlijk zeer alert. Ik wist ondertussen maar al te goed, hoe alles werkte. Dewi heeft de operatie goed door staan en we waren drie weken na de operatie gelukkig weer thuis.

Een omphalocèle is een aangeboren afwijking van de buik. Dan is in de zwangerschap de wand van de buik van het kind niet goed dicht gegaan. Er zit een gat bij de navel waar een deel van de organen doorheen steken. Daar zit meestal een laagje (vlies) omheen.

Vieren

De eerste vier jaar gingen we ziekenhuis in en uit, want de darmen waren een groot probleem. Tot ze vier jaar werd en naar school ging. Het leek wel alsof een knopje omging bij Dewi. Alles ging steeds beter, ze werd in één keer zindelijk…. bijzonder trots waren we!
Maar hoe trots we ook zijn op Dewi, we blijven dat dubbele gevoel houden. Jayson zou nu immers ook op school zitten, “Hoe zou hij het hebben gedaan?”, deze vragen zullen altijd blijven. Jayson blijft uiteraard een onderdeel van ons gezin. We versieren zijn plekje als hij jarig is, ook Sinterklaas gaat echt niet voorbij zonder Jayson. Ook met Kerst is hij erbij, de grote broer waar Dewi inmiddels heel trots op is.

Zes jaar geleden en toch als de dag van gisteren…. Het gemis blijft en word elk jaar in deze maanden heftiger, zeker rond 30 november op zijn verjaardag en 31 december de dag dat we Jayson moesten laten gaan….  Uiteraard zijn we heel dankbaar, blij en feestelijk op 13 december, want dan wordt Dewi alweer vijf jaar oud… Onze grote meid. We gaan dat natuurlijk echt vieren!

Gestolen

Oud en nieuw kan voor mij gestolen worden, hoe graag ik het leuk wil vinden samen met iedereen…. voor mij is het een inktzwarte dag. Een stukje van mij is met hem meegegaan…. Het zal voor altijd een verschrikkelijk gemis blijven, maar zo lang zijn naam genoemd wordt, zolang ik zijn foto’s zie, zolang ik er samen met iedereen over kan praten…. Ik zal hem nooit hoeven los te laten! Hij zal voor altijd mijn oudste zoon zijn, de grote broer van Dewi.

9 december 2018: Wereldlichtjesdag