Verpleegkundige Maroeska Soeteman uit Goedereede ziet tijdens haar werk bij het Maasstad Ziekenhuis en het Sophia Kinderziekenhuis veel ouders met te vroeg geboren baby’s. Voor Wereld Prematurendag schreef ze een gedicht, om hen een hart onder de riem te steken.
Ook de zorgverleners zijn enorm betrokken bij Stichting Prematurendag
Soeteman (28): ,,Het is een moeilijke periode voor ouders. Met mijn gedicht wil ik laten zien wat het betekent om een kindje te krijgen dat veel te vroeg geboren wordt.” Ze heeft zelf geen kinderen, maar ziet tijdens haar werk op de afdelingen Neonatologie van dichtbij wat het met ouders doet. ,,Dat heb ik geprobeerd op te schrijven. Ik hoop dat ouders er wat aan hebben, en dat hun omgeving een beter beeld krijgt hoe moeilijk het voor hen is.”
Wereld prematurendag
Iedere dag worden er in Nederland ongeveer 450 kinderen geboren
Nieuwe wereldburgers die bij een gezin behoren
Lang gekoesterde dromen worden werkelijkheid
zodra de ouders met de komst van hun kindje zijn verblijd
Aan een periode van wachten en verwachten is een einde gekomen
Want eindelijk is het daar dan, het kindje van hun dromen
Het wordt direct met onvoorwaardelijke liefde omringd
het valt teder in slaap terwijl de moeder een liedje zingt
De geboorte van het kind wordt innig gevierd
geboortekaartjes zijn verstuurd en de kamer is versierd
De ouders leven op een roze wolk en beleven een fantastische kraamweek
Het bezoek krijgt beschuit met muisjes of een plakje cake
Dit is hoe de meeste mensen de komst van een kindje verwachten
Maar het kan ook anders gaan, al komt dat niet op in hun gedachten
Want wat nou als het kindje opeens veel te vroeg wordt geboren
Dan gaat het niet zoals men verwacht had van tevoren
Een onzekere en emotionele tijd breekt dan aan
Want hoe zal het nu allemaal verder gaan?
Het kindje is zo kwetsbaar, zo licht en zo klein
het hoort nog helemaal niet op deze wereld te zijn
Een opname op de afdeling Neonatologie is het gevolg
een onbekend wereldje, een onbekend vervolg
Niemand kan je vertellen hoe de weg precies zal gaan
je moet je als ouder door deze periode zien heen te slaan
Daar sta je dan, als kersverse ouder, te kijken naar je kind
want wat wordt ze door jullie zeer bemind
Ze ligt in de couveuse en overal zie je slangetjes en draadjes
Dit had je nog nooit eerder gezien, je kent het alleen van de plaatjes
Maar dat kleine mensje dat daar nu ligt te vechten voor haar leven
dat is je zo kostbaar, je wil ze al je liefde geven
Want ook al verkeer je nu in ontij
dit kleine kindje hoort er in het gezin al helemaal bij
Het doet je hart zo’n pijn als je haar zo ziet strijden
Je hoopt op een mooie toekomst, op betere tijden
Iedere dag die onzekerheid en zorgen eisen hun tol
het maakt je emotioneel, je ogen schieten vol
Tranen stromen, soms van angst en verdriet
dan hoop je stiekem dat niemand ze ziet
Iedere alarmering van de monitor jaagt weer de schrik door je heen
Je vraagt jezelf af: ‘Komen we hier ooit doorheen?’
Maar gelukkig zijn er ook de tranen van dankbaarheid
Als er een eind lijkt te komen aan deze moeilijke tijd
Tranen van vreugde als je kind eindelijk naar huis toe mag
je was de hoop al bijna verloren, maar nu is daar dan toch die dag!
De eerste periode thuis is spannend en wennen
Want nu pas ga je echt je kindje leren kennen
Geen monitor meer om op te vertrouwen
en geen arts of verpleegkundige waar je op kan bouwen
Je kindje is sterker geworden en groter gegroeid
Je hebt niemand meer nodig die zich met je bemoeid
Je hebt bewezen net zo’n vechter te zijn
als jouw kindje, ooit zo kwetsbaar en klein
Jouw kindje, prematuur geboren, is een dappere strijder gebleken
Jij als ouder bent een sterke held gebleven!
Meer informatie:
De neonatologie afdeling van het Maasstadziekenhuis
