Sew4NICU | Veel gestelde vragen | Initiatieven | Sponsors | Ziekenhuizen | Ervaringen
Abbieke’s Gift
Geschiedenis | NICU Dagboek | Patronen | Foto’s
16 oktober 2014.
Abigail is geboren na een spoedkeizersnede in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven.
Om 10.31 uur begint haar lange reis naar huis. Zij is geboren na 28.5 weken zwangerschap, met een geboortegewicht van 780 gram… “Dat zijn 3 kippenborst filets… even ter vergelijking”
“Je heet Abigail. Papa heeft je die naam gegeven toen je pas 3 maandjes in mama’s buik zwom.”
Hallo lief klein popje.
Je bent net geboren. Welkom op de wereld! Voordat mama je hier voor het eerst een kusje mocht geven, heb je gevochten met al dat je in je had om hier op de wereld te kunnen blijven. Eerst in mama’s buik, en zojuist, hier in de OK onder het liefdevol toeziend oog van papa heb je samen met de dokters en verpleging alles gedaan dat je kon om hier te kunnen zijn. Je bent levenslustig en prachtig! je hebt het gered!
Daar ben je. Ruim 12 weken te vroeg popje, maar je bent er. Je leeft en bent al helemaal af.
Je heet Abigail. Papa heeft je die naam gegeven toen je pas 3 maandjes in mama’s buik zwom.
Het heeft een prachtige betekenis, Liefde van de Vader. oh zo waar!
Je gaat nu met papa en de dokter op weg naar je eerste glazen huisje, een mooi kamertje op de Nicu staat op je te wachten. Mama komt zo …. Daar lig je in je mooie warme veilige glazen huisje. Je oogjes zijn nog dicht en het zal nog een tijdje duren voor ze open gaan. Dat geeft niet liefje. slaap maar en rust maar, groei maar en leef.
Aan je armpje zit een spalkje met een infuus erin.. De blauwe slang met daaraan het doorzichtige apparaat is de beademing. Je had heel veel moeite met de eerste keer ademen, vandaar dat je vandaag daarmee geholpen wordt. Het maakt een hoop lawaai, maar is ook rustgevend, het ruist net zoals het in mama’s buik ruist, stel ik mezelf zo voor.
Later hoor ik dat Opa en Oma al in het ziekenhuis waren toen jij op je kamertje gebracht werd. Wat fijn dat ze er zijn! Papa en mama houden ontzettend veel van jou klein popje van me <3
Na de verkoeverkamer mocht ik heel eventjes bij je zijn om je te zien. Nu moet mama naar haar eigen kamer. Het zal nog uren duren voordat ik deze foto nemen kon. want mama’s bloeddruk speelde op en doordat ik heel graag naar jou wilde maakte ik het mezelf vreselijk moeilijk.
Met jou gaat het nu goed, je bent stabiel en papa waakt steeds bij je wanneer hij niet bij mama is.
* Het is nog steeds, 2 jaar later, moeilijk om aan de emoties en gedachten van de tijd op de Nicu terug te denken. Vandaar dat ik vanaf hier put uit het Dagboekje dat de verpleging heeft bijgehouden voor je.
17/10
Eerste notitie in je dagboekje door de zuster. Je hebt op de afdeling een medicijn gekregen (surfactant) om je longetjes beter te kunnen ontplooien. De beademing is later vanavond gestopt en heb je een Cpap gekregen. Dat is een apparaatje dat aan je couveuse hangt, die de lucht verwarmt en onder iets druk aan je gegeven wordt, nu nog door een slangetje in je neusje.
Je hebt een infuus in je slagader gekregen waarmee de verpleging je bloeddruk bewaakt, ook kunnen ze hiermee bloed afnemen voor onderzoekjes. Via plakkertjes op je buik en voet kunnen we op de monitor je hartactie zien, de temperatuur en je ademhaling en saturatie, de zuurstof verzadiging.
In je naveltje zit ook een infuus, waardoor je voeding, vocht en medicijnen binnen krijgt.
Dit infuus is er al snel uit want je hebt een navelbreuk. Daardoor kreeg je het slangetje in je neusje.
In je neusje loopt een sonde waar via een heel klein mini spuitje je nu voeding krijgt die aan de rand van je huisje hangt
Heel veel slangetjes, maar daartussen ligt een prachtig en vooral heel dapper meisje, dat keihard knokt!
Je hebt voor het eerst bij mama mogen liggen. Wat was het fijn! mama heeft medicijnen gekregen waardoor het heel moeilijk is iets van de komende dagen te herinneren. Mama weet nog wel hoe voorzichtig ik je vast hield, en hoe zacht ik probeerde te ademen. Heel voorzichtig aanraken maar niet aaien, daarvoor is je huidje te dun en dan kan ik je pijn doen…
20 oktober
Zuster Ellen heeft 4 daagjes voor je mogen zorgen. Ik herinner zuster Ellen, ze was echt de allerliefste zuster ooit!
Je bent nu 4 dagen oud, en in die 4 dagen is er van alles veranderd. Je Cpap is steeds minder en je mocht vandaag zelfs eventjes zonder tijdens de zorg.
Je mocht vandaag weer bij mama liggen, daar genoten we alle twee van! Je bent zo af en toe goed wakker en je oogjes zijn zo mooi blauw!
Steeds vaker krijg je voeding via de sonde in je neusje binnen. Vandaag zelfs 6.5 ml van mama’s melk!
Je bent heel alert en een pittig meisje, laat je goed horen als de verpleging je verzorgt. Je vind het fijn als je goed ondersteund wordt. Lekker ingepakt in je nestje met de knuffeltjes die je kreeg dicht tegen je aan.
Gister woog je nog 720 gram, vandaag al weer 745! Blijf zo goed je best doen!
23 oktober
Wat ben je toch een leuk lief dapper meisje. En wat een pit! Daardoor gaat het vast zo goed met jou. Papa mag zijn borst vast nat gaan maken 😉
Je eet nu elke 2 uur 9ml mamamelk. Je hebt geen extra vocht via het infuus meer nodig maar het blijft nog wel even in je armpje zitten voor de antibiotica. Je hebt nog een klein beetje ademhalings ondersteuning door de Cpap maar krijgt geen extra zuurstof. Knap hoor!
Jouw bloedwaarden weken af waardoor een infectie op de loer ligt. Papa heeft uren achtereen bij je gewaakt, tot de zuster erachter kwam dat hij nog niet had gegeten of gedronken. Nadat we even beneden zijn geweest om wat te eten is papa weer bij je komen zitten. Geen angst liefje, papa is bij jou!
Papa kan uren met je blijven zitten. Jullie vinden het heerlijk zo dicht bij elkaar. Om jouw energie te sparen mag je 1x per dag uit je huisje, om en om mag je bij papa en mama liggen. Vooral bij papa vind jij dat zo fijn. Een prachtig gezicht!
Jouw Grote Zus en Grote Broer hebben ook gewaakt bij je huisje. Jordy vond het heel spannend en viel net als mama de eerste keer, staand aan je couveuse flauw. Het is ook heel lekker warm op je kamertje, en donker. Heel voorzichtig leggen zij hun handen op je rugje. Je vind het het allerlekkerst om op je buikje te liggen, met je beentjes onder je billetjes. Dan laat je een heel zacht zuchtje en ontspan je terwijl je langzaam in slaap valt onder hun handen. Amy weet heel zeker dat het goed gaat komen met je, en kijkt er naar uit je van alles te leren!
26 oktober
Vandaag heb ik je voor het eerst zelf mogen verzorgen en je een schone luier gegeven. 20 minuten duurde het eer deze aan was maar het was gelukt! Vervolgens kwam de zuster er achter dat het temperatuur plakkertje niet op je buikje zat…. ik viel er bijna flauw van. Gelukkig heeft zij het nog een keertje gedaan en zit het plakkertje op zijn plek nu. Dat wordt oefenen!
28 oktober
Mama’s verjaardag. De zusters hebben je kamertje versiert en een prachtige poster gemaakt met jouw foto erop, die papa in het Ronald McDonald huis heeft opgehangen.
Het gaat heel goed met je, wij zijn enorm trots op jou. Klein dapper popje wat ben je sterk! Je kan helemaal genieten wanneer we je lekker vast houden. Daar kijken we allebei erg naar uit!
Grote broer en zus zouden ook graag willen, maar durven het niet. Dat geeft niet he popje. Als je wat groter bent dan komt dat vast goed.
1 november
De Couveuse mag worden uitgeschoven zodat je eventjes buiten je huisje kan zijn. Grote zus en broer mochten zo heel dicht bij je zijn. Met een lekkere warme lamp boven je mag je er even uit. Wat een bijzonder moment!
Je bent al 950 gram vandaag. Zo goed aan het groeien! Al een week zonder Cpap maar wel met zo nu en dan een dipje. Mamamelk is al opgelopen naar 10.5ml iedere 2 uur. Lekker is het hé ?
De artsen zijn nog wel bezorgd om je opgezette buikje. Je hebt soms moeite met je ontlasting en dan krijg je een schoorsteentje, om je te helpen. Naar he, maar het helpt je. Mijn hart breekt wanneer ik je achterlaten moet om te gaan slapen. Liefst blijven we 24 uur per dag bij je. Maar je bent hier in liefdevolle handen.
In het Ronald McDonald huis worden we fijn opgevangen. Er zijn meer papas en mamas met een kindje dat hier op de Nicu ligt. Je vriendje Jayden ligt in het kamertje hiertegen over. Bijzonder om ’s avonds met zijn mama te praten over wat er allemaal gebeurt hier. Fijn dat we elkaar kunnen steunen!
7 november
Lief mooi dapper meisje. Het gaat heel erg goed met je, en daarom mag je morgen verhuizen naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Dat is een stuk dichterbij huis! Papa en mama gaan dan ook weer naar huis en zullen je vanuit huis kunnen bezoeken.
Wat een emotioneel moment. Dichter bij huis. De High Care afdeling, met nieuwe artsen en nieuw verplegend personeel.
De mensen in het MMC zijn stuk voor stuk geweldig geweest en hebben niet alleen voor jou geweldig gezorgd, maar ook voor papa en mama.
Afscheid nemen van geliefde verpleging betekent ook dat jij sterk genoeg bent om te verhuizen. Liefje het gaat veel beter met je dan we hadden durven dromen.
Met mama gaat het ook iedere dag een beetje beter, ik kan nu de hele trap op en af lopen.
Papa neemt me iedere dag mee om boodschappen te doen in Veldhoven zelf. Daar gaan we lopend naartoe. De eerste dag was niet zo een succes … maar het gaat steeds beter. De rolstoel was ik al snel zat want wilde naar jou toe wanneer ik wilde, niet wanneer iemand me brengen kon.
Papa is zo veel mogelijk bij je geweest. We hebben een prachtige kamer gehad in het Ronald McDonald huis op het ziekenhuis terrein maar we zijn amper daar. Even ontbijten beneden, even lunchen en even avondeten. Dan weer naar jou.
Vanaf morgen gaat dat veranderen. Dan kan ik er niet meer de hele dag zijn voor je, en papa ook niet. Maar dat zien we wel wanneer het zo ver is.
Voor nu, slaap lekker popje. Droom zacht en tot morgen <3
* n.b. de foto’s zijn allemaal met de GSM gemaakt in een donkere omgeving, vandaar dat ze zo moeilijk te zien zijn soms… te fel licht doet zeer aan haar oogjes dus de gordijnen blijven dicht..
Aanloop naar Abigail’s geboorte
Voor het eerst open ik echt het dagboek dat wij in het ziekenhuis hebben gekregen bij de geboorte van ons dochtertje Abigail. Heftig om de allerkleinste Cpap mutsjes weer te zien. De electroden die om haar voetje zaten om de hartslag in de gaten te houden. de lieve woorden van de zuster op de eerste dag .. herinneringen overspoelen me, ik laat ze komen.
Voor mijn lieve vriendin Kitty duik ik in het dagboek en neem jullie mee op Abigails eerste reis .. die naar huis. Voordat ik jullie daar over kan laten lezen moet ik eerst vertellen wat er is gebeurd dat zij met 28 weken en 5 dagen geboren moest worden …
14 Oktober 2014 – 28 weken zwanger.
Lief klein baby’tje in mama’s buik.
Na het avondeten
Vandaag ben je al 28 weken aan het groeien in mijn buik. Een goeie dag vandaag, je bent lekker aan het zwemmen al voel ik je maar heel zachtjes bewegen. De dokter zegt dat dat komt omdat je een heel fijn baby’tje bent. Mama heeft al vanaf de 11e week een hoge bloeddruk en vanaf de 13e week medicijnen om die laag te houden. Iedere 3 weken een trip naar het ziekenhuis afdeling gynaecologie om je in de gaten te houden. De dokter zegt dat alles goed gaat, maar ik ben de afgelopen 3 weken af en aan ziek geweest. Griep zeggen ze. Eindelijk voel ik me beter vandaag. Ik hoop op weer meer energie. Morgen een nieuwe afspraak met de dokter, dan gaat hij bloedprikken voor een test, Leiden factor V heet dat.
3 weken geleden zijn we met Oma en Opa uit Zoetermeer gaan winkelen voor je babykamertje. Je zal op de kamer van Grote Broer mogen slapen. Wanneer alles geschilderd is en de nieuwe gordijnen gemaakt zal het echt jullie kamer zijn. Maar dat komt nog.. Morgen eerst maar eens voor het eerst al je kleertjes en dekentjes wassen. Gelukkig is nu alles in huis! De box zet papa zo al voor je in elkaar, net als je wiegje. De eerste maand mag je bij papa en mama slapen tot je doorslaapt 🙂
Alles is vandaag tegelijk geleverd. Phew we hebben nog heel wat werk voor de boeg!
Midden in de nacht
Het gaat niet goed! Ik heb erge pijn in mijn lichaam en als ik niet beter zou weten leek het of ik ween had op een moment! alleen was dat gevoel boven in mijn buik, bij mijn ribben en zwem je onderin heel laag… papa en mama denken dat het kruidenkaasje niet meer goed was die mama at vanavond.
ben al denk 20x naar het toilet geweest… poep raakt op een gegeven moment op toch?
Het is nu over, de pijn is weg en papa heeft de hele tijd over mamas buik geaaid. we proberen nog wat te slapen, morgen naar de dokter, hij moet echt kijken wat er mis is.
06.00 uur
Het blijft misgaan. dit is niet goed. Lief kleintje wat is er aan de hand? Pijn, alsof alles met een dikke shawl wordt samengeknepen boven in mijn lijf. Is dit wat voedselvergiftiging is? Jij zwemt rustig rond, voel je je wel lekker liefje? mama is een beetje ziek maar de dokter gaat morgenochtend kijken wat er mis is.
15 Oktober 2014
’s ochtends
Het gaat weer beter. Grote zus heeft toast gemaakt met alle suikersoorten die ze vinden kon. Mama heeft geen pijn nu en jij zwemt vrolijk rond. Straks gaat Jordy naar een feestje toe en dan gaan we samen op weg naar het ziekenhuis. Poeh ik eet nooit meer bedorven kruidenkaas!
In het ziekenhuis
bloeddruk extreem hoog
Papa heeft me naar boven gebracht en de verpleging heeft wel 4x mijn bloeddruk gemeten. In de bus werd ik weer niet lekker, maar ben wagenziek dus dat vond ik niet zo raar.
De dokter is gekomen en ik moet meteen door naar de afdeling want mijn bloeddruk is gevaarlijk hoog. Was het dan geen voedselvergiftiging? de test gaat niet door en ook de echo niet. Naja eerst maar de bloeddruk naar beneden met nieuwe medicijnen.
op de afdeling verloskunde
De verpleging zegt dat ik in het ziekenhuis zal moeten blijven tot je geboren bent. Jeetje dat is nog 3 maanden. Grote broer! Die weet helemaal niet dat ik ziek ben! oooooh waarom heb ik de uitnodiging niet meegenomen? Ik heb magnesium gekregen. Heel veel van dat spul en jeetje wat is dat naar. De bloeddruk wil niet dalen en de artsen maken zich ongerust.
Zwangerschapsvergiftiging zeggen ze. Pre Eclampsia. Al 3 weken??
Wat ben ik blij dat ik niet alleen ben, Reinoud is bij me.
Papa heeft grote Zus gebeld en die wacht op Grote Broer. Dan gaan ze samen naar hun opa toe. En dan?
Later die avond
Ik begrijp niet wat er allemaal gebeurd en wat er gezegd wordt. Mijn hoofd is wolkerig en papa is bezorgd. heel bezorgd.
De dokter zegt dat ik niet hier in dit ziekenhuis in Tiel blijven kan. Dat ze wel plaats hebben voor mij, maar niet voor jou. Dat ze aan het rondbellen zijn maar dat er in de buurt geen plaats is?
gekke mensen
we hebben nog 3 maanden voor je komt…
Papa zei net dat het misschien niet meer 3 maanden is voor we je zien. Maar dat de arts het heeft over 3 weken. PANIEK. mama is in paniek. en de bloeddruk is nog steeds veel en veel te hoog, de medicijnen werken niet. We worden straks opgehaald met een ambulance om naar Veldhoven gebracht te worden. Daar is een Nicu. Newborn Intensive Care Unit heet dat. mama is zieker dan ze dacht popje.. dit gaat niet goed.
21.00 -22.00 – Maxima Medich Centrum in Veldhoven OHC
We zijn veilig aangekomen. liggen in een kamer naast de zusterpost. Hele lieve mensen hier maar mama is veel veel zieker dan we hebben gemerkt.
De artsen hebben ons onderzocht en zegt dat mama heel heel ziek is. dat mijn nieren en lever niet meer werken sinds gisteren en dat dat is waarom het zo pijn deed gisteren.
hier schrik ik heel erg van. Oma Tiny, mamas oma, is nog maar pas geleden overleden omdat de nieren en lever niet meer werkten.. 3 dagen duurde dat… ik ben vreselijk geschrokken. WAT IS ER MIS?? HOE GAAT HET MET JOU?? De arts zegt dat ze denken dat ik minder lang zwanger ben dan ik denk. maar dat kan niet want ik weet het heel erg zeker. 28 weken en 4 dagen. precies.
Heel veel echos worden er gemaakt en we liggen aan de CTG. Jij mijn popje was redelijk stabiel maar nu eindelijk na heel veel magnesium mijn bloeddruk daalt, kom jij in nood… de artsen zijn erg ongerust en ik durf helemaal nergens over na te denken. Papa is kalm en praat zachtjes tegen me. probeert te vertalen wat de artsen zeggen. De neonatoloog is vreselijk bezorgd en zegt dat we niet meer moeten tellen in weken maar in dagen.. wat????
23.00 – 07.00
Ieder kwartier wordt mijn bloeddruk gemeten. papa kreeg een slaapstoel en onze ogen zijn gericht op de monitor. Die maakt een hoop kabaal maar het is wanneer die stil wordt dat ik niet durf te ademen. De echo apparatuur staat inmiddels vast op onze kamer. Het gaat niet goed met jou popje. Helemaal niet goed. Doordat mijn bloeddruk zakt kom jij in nood. Telkens als de ctg stil wordt komt de arts binnen en gaat naar jou op zoek… je hartje stopt…. Goddank start het ook weer… maar voor hoelang?
ik ben echt heel heel erg bang nu. Weiger de medicatie omdat jij daar zo op reageert.
Papa heeft me overtuigd de medicatie te blijven accepteren. Maar ik begrijp het niet. ga ik dood? ga jij dood? ….. Oh God die kans is heel erg groot …..
16 oktober 2014 – 07.00
De neonatoloog is geweest. Het gaat heel erg niet goed met jou. met mama ook niet.
Wij maken elkaar erg ziek momenteel. Wat ik heb is HELLP.
Stap voor stap legt de Neonataloog ons uit wat er gaande is, en wat er eigenlijk moet gaan gebeuren
In het begin van de zwangerschap is er iets mis gegaan waardoor jij niet een veilig bedje hebt kunnen vinden in mijn baarmoeder. Daardoor is er maar een klein gedeelte van je placenta dat zich heeft vastgehecht. Tot 3 weken geleden heeft mijn lichaam enorm hard gewerkt om jou te geven wat je nodig hebt om te kunnen groeien. Mijn lichaam kan het niet meer aan en is overlevingsstand gekomen. Jouw lichaampje ook popje… de artsen zeggen dat je ook een groei achterstand hebt van wel 3 weken. Dat betekend dat hoewel je 28 weken en 5 dagen bent, dat je zo groot bent en zo ontwikkeld als een kindje van 25 weken…
Om mama’s leven te redden moet je straks geboren worden via een keizersnede popje. Om jou uberhaubt een kans te geven is het van belang dat dat zo snel mogelijk gebeurd.
De kansen dat dit goed gaat zijn heel klein voor mij, en nog kleiner voor jou. WE hebben een wonder nodig …
Zodra de OK klaar is ga jij geboren worden … Mama is heel erg bang. Papa hoopt dat hij je nog even mag vasthouden als je geboren bent.. Popje mama bidt nooit maar dat doe ik nu aan één stuk door…
kom alsjeblieft mee naar huis…
Abigail is 12 weken prematuur en 3 weken dysmatuur geboren op 16 oktober 2014 om 10.31
Haar lengte is geschat op 22 cm en haar geboortegewicht was 780 gram…
Lieve zwangere dame achter het pc scherm
Nu u toch hier bent heb ik iets mede te delen:
Met Abigail gaat het prima, vandaag is ze gecorrigeerd 5 maanden, (ongecorrigeerd bijna 8) en ze ontwikkelt zich geweldig goed! Sinds een paar dagen heeft ze geleerd om zich op haar buikje te draaien, iets waar ze de hele dag door met een grote glimlach en veel gezellig kabaal gebruik van maakt 😀
Wij hebben via Facebook rondom haar geboorte enorm veel steun gehad van vrienden en familie, maar vooral van vreemden en super lieve mensen vanuit de naai groepjes die ik heb mogen leren kennen.
Ik kan alleen maar hopen dat zij die helaas hetzelfde door gaan maken als wij eenzelfde warme golf steun mogen ontvangen.
Nu stond ik onder begeleiding in het ziekenhuis en toch werd de pre eclampsia (of zwangerschaps vergiftiging) niet als zodanig herkend, waardoor een acute HELLP erop volgde en binnen een dag zorgde dat zij geboren moest worden. Achteraf – gelukkig maar want onopgemerkt had zij het niet gered. Pre eclampsia komt veel voor tegen het eind van de zwangerschap, laat daarom altijd goed op je bloeddruk letten.
In veel gevallen echter, komt het ook vroeger in de zwangerschap voor, zoals bij mij naar later bleek al in week 25, het moment waarop Abigail in mijn buik stopte met groeien.
Mijn dringende pleidooi
Hellp en zware pre-eclampsia zijn ook nu nog de grootste doodsoorzaak in het kraambed. Neem een verhoogde bloeddruk serieus en als er tekenen zij dat “je een klein babytje hebt en ze fijntjes zal zijn”.. laat het nog eens door een expert nakijken.
Het ìs dat ik toevallig een afspraak net de gyneacoloog had de dag na mijn hellp insulten, anders….
Ik ben niet bitter want niets had iets aan mijn situatie kunnen veranderen, het was dat ik werd opgenomen in een specialistisch ziekenhuis (het MMC) dat de groei afwijking en alle ernst werd opgemerkt. En ik ben godschruwelijk blij dat ze ons daar hebben gered.
Dus, ben je zwanger en heb je griepachtige verschijnselen als:
- Hoge bloeddruk
- Algeheel versufde indruk
- Tintelingen en slapende ledematen maar ook in gezicht
- En witte slierten in de urine (eiwitten)…
laat je A.U.B. GOED ONDERZOEKEN DOOR EEN SPECIALIST.
Abigail
Jullie weten inmiddels dat ons dochtertje Abigail in oktober van vorig jaar 12 weken te vroeg geboren is. Dat is dus met 28 weken zwangerschap, dat is 6 maanden… veel en veel te vroeg.
Echt veel over deze ervaring heb ik nog niet met jullie gedeeld, het is heel heftig om te schrijven over die periode, ik als gevoels mens word dan teruggeworpen in die emoties.
Soms is het echter goed om dat te doen, dat werkt therapeutisch heb ik mij laten vertellen ..
Dus Voilá… ik neem jullie mee op een reis …
Zij is geboren na 28,5 weken zwangerschap en 3 weken dysmatuur. Dat betekend dat ze een groei en ontwikkelings achterstand had van 3 weken, dus de grootte had van een kindje van net 25 weken..
Vanaf week 13 van mijn zwangerschap heb ik onder de controle van een gyneacoloog gestaan omdat mijn bloeddruk zeer hoog was. De oorzaak hiervan was niet duidelijk maar de bloeddruk werd met medicatie “onder controle gehouden” met iedere 3 weken een bezoek aan het ziekenhuis in Tiel.
Na een week (in de 25e week zwangerschap) ziek geweest te zijn geweest van griep knapte ik een dag op en werd wéér ziek. Contact met huisarts en gynaecoloog, griep zeiden ze – net als de rest van het gezin, uitzieken maar. Schimmelinfectie down there? Hier is een medicijn ei…
Knapte na een week weer wat op. De meubeltjes voor de baby werden op dinsdag bezorgd en Rein zette ’s avonds het wiegje op onze kamer, en de box beneden in elkaar. Om dat te vieren maakte ik stokbrood klaar, met tonijn en kruidenkaas. De tonijn viel slecht bij me dus toch maar het kruidenkaasje gepakt.. Ik werd wakker met enorm buikpijn en ben denk ik wel 20x naar het toilet gerend om mijn darmen te legen. Helse pijnen in heel mijn rug en bovenlichaam zorgde dat ik me geen houding kon aannemen. Tot 2x toe gedurende de nacht gebeurde dit, gelukkig kon Rein mij kalmeren en ontspande ik doordat hij mijn rug bleef wrijven tot ik eindelijk kon ontspannen. Het babytje had er geen last van dacht ik, ze was vrolijk in mijn buik aan het rondzwemmen. Al kon alleen ikzelf dat voelen, ze was nog niet sterk genoeg voor papa om zich te laten voelen. Wel merkte ik steeds, dat als Rein zijn hand op mijn buik legde en het kindje wakker was, zij tegen zijn hand zich aanvleide en in slaap viel..
Hoe weet ik niet maar we zijn de nacht doorgekomen, Jordy ging naar school maar Amy was nog het eerste uur vrij, die ze invulde met thee en toast voor mij te maken. Met véél soorten suiker, want dat was nu goed voor me volgens haar 🙂 Het werkte wel, want ik knapte toch aardig op en baby zwom vrolijk rond. Was het dan toch voedselvergiftiging? Was dat kruidenkaasje overstuur geweest??
Tegen het middaguur voelde ik me toch weer ziek, maar ik had een afspraak bij de gyneacoloog dus zou daar zowieso naartoe gaan. Jordy begeleid naar zijn kinderfeestje, en zo ben ik op pad gegaan naar het ziekenhuis. Daar aangekomen wachtte Rein me al op, dit doen we samen.
De assistent schrok een beetje toen ze alvast mijn bloeddruk opnam en haalde iemand anders erbij, die zich ook best zorgen maakte om me. “Voelt u zich wel goed?” nou ik voelde me een beetje wolkerig in mijn hoofd maar dat was niets vergeleken met de nacht ervoor… waarna ze dr. Vleugels haalde, die mij accuut opnam in het ziekenhuis met een bloeddruk van 225/135 en platgespoten ter bescherming van mijn hersenen met magnesium…
Met spoed overgebracht naar een ziekenhuis 2 uur verderop, in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven ziekenhuizen dichterbij konden òf mij, òf ons kindje plaatsen, iets dat ik op dat moment maar raar vond, want ik moest immers nog 3 maanden voordat ik zou bevallen?
In het Máxima Medisch Centrum kwam Dr. Pieter achter de reden van mijn hoge bloeddruk. Toen ze zagen dat mijn kindje 3 weken achter liep in de groei en haar maagje leeg was, werd duidelijk dat ze zwaar in nood was, niet alleen ik, maar ook zij was in survival modus geraakt 3 weken eerder. We hebben de nacht overleeft samen, zij en ik. Gelukkig mocht Reinoud bij me blijven. Zonder hem had ik ECHT niet geweten hoe ik het door moest komen…
Deze uren heb ik beleefd in een roes, amper beseffend wat er gebeurde. Wat me wel steeds duidelijker werd dankzij de geweldige zorg van de zuster die nacht, is dat mijn kindje in nood was. Haar hartslag viel steeds weg, maar kwam goddank wel opnieuw weer op gang. Tegen 07.00 uur donderdagochtend werd het duidelijk dat dit niet langer door kon gaan, Het kindje moest gehaald worden om mij, en haar, te redden. In de ochtend na een spoed keizersnede is Abigail geboren met een gewicht van 780 gram en was amper 29 cm groot (geschat)…
Dankzij haar kracht door het gevecht in de buik om te kunnen overleven heeft ze ook de eerste nacht gered, en de tweede en de derde… goddank mocht ze na 3 weken Nicu over naar de High Care van het Jeroen Bosch ziekenhuis (JBZ), dat was iets dichterbij en konden mijn partner en ik verhuizen van het Ronald McDonald huis naar ons eigen huis, na een week kwamen ook mijn 2 oudste kinderen thuis om te eten en te slapen, god wat had ik hen ook gemist!
Na totaal 3 weken High Care van het JBZ kon ze in haar couveuse over naar de kinderafdeling, en dat betekende een derde verhuizing voor haar, dit keer naar Tiel, bijna thuis. Daar mocht ze uiteindelijk uit de couveuse in een warmte bedje, drie weken later, vlak vóór kerst, mocht ze dan eindelijk mee naar huis
De complicaties die verwacht werden zijn gelukkig uitgebleven en de angst haar te verliezen zakt langzaam weg…
