Stichting Prematurendag biedt ouders van Couveusekinderen een digitaal platform, om informatie te bieden en hun verhaal te delen, wat kan helpen in het verwerkingsproces.
Vandaag 30 november, zou Jayson vier geworden zijn. Geboren op 30 november 2012…. gestreden tot 31 december 2012….
Onderstaand Blog is geschreven door Daantje, de mama van Jayson en Dewi.
29 november 2012
Ik lag al een poosje in het Sophia Kinderziekenhuis met zware Hellp. Al meerdere keren hebben we te horen gekregen, dat ons kindje het niet ging overleven, tot er rond 12 uur een horde artsen binnen kwamen. Ze gingen alles voorbereiden. Ze gingen er voor! Ons kindje kreeg een kans!! Longrijping gekregen en vast aan een CTG, infuus, alles werd klaar gemaakt…. en nu…. nu afwachten. Ze gingen er voor!!
30 november 2012
Op de CTG ging het steeds slechter en jawel: overleg… “We gaan een spoed keizersnede doen”. Ik kreeg een ruggenprik en om 14:27 werd jij geboren, onze knappe Jayson… 560 gram, zo klein, zo stoer! Je huilde toen ik jou 1 sec even mocht zien, dus je leefde!!! Gelijk in een zak en weg met papa en alle artsen… pffff, wat was het spannend. Na een paar uur kon ik eindelijk bij je zijn! Wat lag je erbij, in je huisje… aan zoveel draden, piepjes, infusen. Niemand dacht dat jij de nacht zou overleven, maar dat deed je gewoon! En hoe!! Kleine vechter… zoveel onderzoeken… je zou van alles mankeren, maar bij elke uitslag hadden de artsen het fout. En mama wist het al: “jij gaat er komen”….
30 december 2012
Je huilde zo ontzettend! Dat deed je nooit…. je was net een dag verhuisd van de NICU naar de high care… Ik voelde gewoon dat het niet goed zat, maar werd helaas niet gehoord. ‘s-Avonds om 17:00 uur zaten we te eten in het Ronald McDonald huis. We werden gebeld, dat het niet goed ging. Hij moest terug naar de Intensive Care. We werden gek rende gelijk terug naar het ziekenhuis, waar we niet meer weg gingen. Je was ziek, je poepte wat bloed, je buikje stond zo strak… Om 23 uur werd jij op zaal geopereerd en 20 min later kregen wij te horen… NEC… acute NEC…. je was niet meer te helpen… Je werd afgekoppeld en bij mij op m’n borst gelegd. Zes uur heb jij nog gevochten, knapperd, om bij ons te blijven… zes uur….
Op 31 december om 06:03 overleed jij en ik scheurde van binnen….. nooit meer compleet, maar wat kijk ik trots en blij terug op onze momenten samen.
Sterke jongen, voor altijd onze trots! Jij bent altijd bij ons….
Papa, Mama en je zusje Dewi
Woordenlijst:
- Hellp: HELLP syndroom
- NEC: Necrotiserende Entrocolitis
4 Responses
Wat mooi verwoord. Ik weet het nog zo goed, de oudejaarsochtend in 2012 dat we jullie in tranen tegen kwamen in het huis. Heel knap hoe jullie met het verlies van Jayson omgaan zo mooi om te zien hoe Dewi toch samen met haar broer opgroeid. Dat doen jullie heel goed.
Wij zullen Jayson nooit vergeten! Liefs Patricia, Pieter, Fabio, Nora en Taco
Nooit vergeet ik jullie dappere vechter! Voor altijd in onze harten
Nooit vergeet ik jou lieve Femke ❤️ Onze rots onze lieve verpleegster de beste??❤️
3 jaar verder, nog altijd in mijn gedachten