Vroeggeboorte

De informatie over vroeggeboorte is zorgvuldig samengesteld en wordt mede mogelijk gemaakt door de website Vroeggeboorte in samenwerking met Menno Boekestijn.

Wat is vroeggeboorte?
Normaal gesproken duurt een zwangerschap 40 weken vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie. Als de zwangerschap niet de volle 40 weken duurt, is al naar gelang van het moment van geboorte sprake van een eerdere geboorte, vroeggeboorte, extreme prematuriteit of miskraam.

Wanneer de geboorte van een baby zich eerder aandient dan de 40 weken, dan hoeft dit geen probleem te zijn. Vanaf 37 weken is een veilige thuisbevalling in principe al mogelijk. Als de geboorte van een baby voor een zwangerschapsduur van 37 weken plaatsvindt, dan spreekt men volgens de definitie van de wereld gezondheidsorganisatie (WHO) van vroeggeboorte.

Wanneer een zwangerschap voor de 22 zwangerschapsweken afgebroken wordt, spreekt men van een miskraam.
Een vroeggeboorte met een zwangerschapsduur van minder of gelijk aan 32 weken wordt extreme prematuriteit genoemd. De WHO maakt onderscheid tussen vroeggeboorte met een bekende oorzaak, bijvoorbeeld een groeistoornis van de foetus en een vroeggeboorte zonder bekende oorzaak.
Twee derde van alle vroeggeboorten vindt spontaan plaats en start met weeënactiviteit of gebroken vliezen. De overige vroeggeboorten (een derde) zijn het gevolg van actief medisch handelen in verband met een ernstig probleem dat het noodzakelijk maakt om het kind vervroegd geboren te laten worden. Voorbeelden daarvan zijn ernstige groeivertraging van de baby, zeer ernstige hoge bloeddruk van de moeder of infecties in de baarmoeder. Ook moederlijke ziekten zoals schildklieraandoeningen, obesitas of diabetes kunnen een reden zijn om een kind vervroegd geboren te laten worden. In deze situaties is het risico voor het kind ín de baarmoeder groter dan daarbuiten. (Goldenberg et al., 2008; Iams et al., 2008; NVOG, 2004)