Sepsis – in de volksmond bloedvergiftiging genoemd – is volgens deskundigen de belangrijkste doodsoorzaak op de intensive care. Naar schatting sterven er jaarlijks net zo veel mensen aan sepsis als aan borstkanker. Toch hebben veel mensen er nog nooit van gehoord. Dat moet anders, vinden artsen en ex-patiënten. “Als er niets verandert, overlijdt straks de helft van alle patiënten.”
Angela (nu 41) is in 2007 net bevallen van haar dochtertje Roos als ze ziek wordt. “Het was een heel makkelijke bevalling geweest. Een dag na de geboorte was ik thuis en kreeg ik koorts. Ik moest vaak plassen, dus ik dacht aan een blaasontsteking. De huisarts gaf me een antibioticakuurtje, maar ik werd steeds zieker.”
’s Avonds wordt Angela benauwd en kortademig. “Ik kreeg geen lucht, was extreem moe, mijn buik en benen deden zeer. Toen ik ’s nachts mijn bed uitging om te plassen, viel ik om. Ik kon gewoon niet meer lopen. Ik ben op mijn billen de trap afgegaan, kon alleen maar trillen en naar adem happen. Toen we de huisartsenpost belden, stuurden ze gelijk een arts langs. Die zag meteen dat het foute boel was.”
(kijk verder na de video)
Tien zwarte tenen
Ze wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar artsen in eerste instantie een longembolie vermoeden. Maar die wordt niet gevonden. “Mijn nieren en lever functioneerden niet meer en ik kon bijna niet ademen, had een heel lage bloeddruk.”
Dat duidt op een bloedvergiftiging. Angela belandt in een septische shock, omdat haar hart niet genoeg bloed naar haar andere organen en weefsels pompt. Ze wordt kunstmatig in coma gebracht en mist zo de eerste twee weken van het leven van haar dochter. En als Angela ontwaakt uit haar coma, is de nachtmerrie nog niet voorbij.
Wanneer ze wakker wordt, proberen artsen angstvallig haar benen voor haar te bedekken. “Ze stonden wel allemaal onder die dekens te kijken. Op een gegeven moment vergat een broeder dat ik ‘het’ nog niet wist. Hij sloeg mijn deken terug en toen zag ik het: tien zwarte tenen. Een afschuwelijk gezicht. Omdat ik nog aan de beademing lag, kon ik niet praten op dat moment. Vreselijk.” Ook de vingers van Angela zijn verkleurd als ze ontwaakt.
Tegelijk met de schok komt al snel ook woede. “Ik begon te beseffen dat er iets grondig mis was gegaan. Ik had diverse keren alarm geslagen bij mijn verloskundige, maar er was zogenaamd niets aan de hand. Daar lag ik dan, met zwarte voeten. Later hoorde ik pas hoe ziek ik was geweest, dat de kans op overleven nihil was, dat ze me al opgegeven hadden. Dat mijn twee andere kinderen al twee keer afscheid van me genomen hadden.”
Nooit meer de oude
Na een aantal maanden moeten de tenen van Angela’s rechtervoet geamputeerd worden. “Het begon zo te stinken, het was gewoon aan het wegrotten.” Zes jaar later blijken ook haar heupkoppen te zijn afgestorven tijdens de septische shock. “Ik had wel pijn, maar ik had overal pijn. Toen ik niet meer kon lopen en door mijn heupen heen zakte, kwam dit aan het licht. Mijn linkerheup is inmiddels vervangen, mijn rechterheup zal ook vervangen worden.”
Haar lichaam is eigenlijk nooit meer geworden zoals het was, zegt ze. “Mijn vingertoppen zijn van buiten inmiddels hersteld, maar de zenuwuiteinden zijn dood. Ik heb er geen gevoel meer in. Ook ben ik heel vermoeid gebleven en zijn de bloedwaardes in mijn nieren en lever voorgoed verstoord. Daarnaast heb ik forse schade aan mijn longen, waardoor ik nog altijd heel vatbaar ben voor een longontsteking.”
De boosdoener was bij Angela waarschijnlijk een placentarest die in haar baarmoeder achterbleef, waarop de streptokokken-A-bacterie is gevonden. Die heeft kraamvrouwenkoorts met sepsis veroorzaakt. “Als ik bedacht was op sepsis was ik er misschien eerder bij geweest, maar ik wist niet eens dat het bestond. Het is een verwoestende sluipmoordenaar. Als het eenmaal escaleert, gaat het heel snel. Het kan zo omslaan.”
Via: RTLnieuws.nl
Lees ook:
Wat is een Sepsis
